niec brzucha nazwa wymyślona przez europejczyków tak naprawdę mogłby zostać zastąpiona nazwą "taniec bioder" gdyż w większości opiera się na ich ruchach.  Jednak nie tylko z tego składa się ta sztuka tańca. Bardzo ważne są ruchy rąk, dłoni oraz mimika tancerki. Często w tańcu wykorzystuje się również długie włosy, podkreślające kobiecość. Jako jednen z najstarszych tańców świata wywodzi się z haremów Imperium Otomańskiego, gdzie  kobiety tańcem umilały sobie czas. Nie był on wówczas oglądany przez mężczyzn. Był tańczony przez kobiety i dla kobiet. Dużo później zaczął się pojawiać na weselach i publicznych pokazach w wykonaniu młodych chłopców przebranych za dziewczęta. Po upadku imperium, zezwolono kobietom na publiczne występy. Pojawił się specjalny strój odkrywający brzuch podczas gdy nogi okrywały przejrzyste szarawary. Stroje do tańca różnią się w zależności od regionu. Są stroje mogą być mocno zdobione frędzlami, cekinami lub monetami, zasłaniać lub ukrywać brzuch. Tancerki mogą używać w tańcu różnych rekwizytów takich jak chusta, laska, miecz, świecznik noszony na głowie, saggaty (rodzaj dzwonków). Ten wymowny i wyrazisty kobiecy taniec obok wartości wizualnych niesie ze sobą korzyści fizyczne. Między innymi wzmocnia mięśnie grzbietu i likwiduje zaburzenia kręgosłupa, ma działanie terapeutyczne jeśli chodzi o krążenie, pomaga rozruszać głębokie i mało używane mięśnie bioder, brzucha jak również przepony. Co najważniejsze pomaga wyleczyć się z kompleksów. Może to się wydawać ogólinkowym stwierdzeniem lecz każda kobieta, która zasmakuje tańca brzucha z pewnością to potwierdzi. Jest to doskonałe podkreślenie kobiecości oraz niepowtarzalnego uroku kobiecej sylwetki. Ruchy w tańcu mogą być delikatne i subtelne lub żywe i energiczne - zmienne jak natura kobiety. Każda z nas ma w sobie ma w sobie piękno, które czeka by je wydobyć i pokochać.